*◄থৣ ـ؋ـاطمـہ زهرا 💖থৣ►

فلسفه ی فروع دین و امامت

«فَجَعَلَ اللهُ الایمانَ تَطهیراً لَکُم مِنَ الشِّرکِ وَ الصَّلوهَ تَنزیهاً لَکُم عَنِ الکِبِر وَ الزَّکاهَ تَزکیَهً لِلنَّفسِ وَ نَماءً فِی الرِّزقِ و الصِّیامَ تَثبیتاً لِلاِخلاصِ وَ الحَجَّ تَشییداً للدّینِ و العَدلَ تَنسیقاً لِلقُلوبِ وَ طَاعَتَنا نِظاماً لِلمِلّهِ وَ اِمامَتَنا اَماناً لِلفُرقَهِ وَ الجَهادَ عِزَّاً لِلاسلامِ وَ الصَّبرَ مَعُونَهً عَلی استیجابِ الأجرِ و الاَمرَ بِالمَعرُوفِ مَصلَحَهً لِلعامَّهِ وَ بِرَّ الوالِدَینِ وَقایَهً مِنَ السَّخَطِ، وَصِلَهَ الأرحامِ مَنسَأهً فِی العُمرِ وَ مُنماهً لِلعَدَدِ وَ القِصاصَ حِقناً لِلدَّماءِ و الوَفاءِ بالنَّذرِ تَعریضاً لِلمَغفِرَهِ وَ تَوفِیَهَ المکائیلِ و المَوازینِ تَغییراً لِلبَخسِ و النَّهیَ عَن شُربِ الخَمرِ تَنزیَهاً عَنِ الرِّجسِ وَ اجتنابَ القَذفِ حِجاباً عَنِ اللَّعنَهَ وَ تَرَکَ السِّرقَهِ أیجاباً لِلعِفَّهِ وَ حَرَّمَ اللهُ الشِّرکَ اِخلاصاً لَهُ بِالرُّبوبیِّهِ فَاتَقُواللهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ اِلّا وَ انتُم مُسلُمُونَ (۳) وَ اَطیعُوا اللهَ فیماَ اَمَرَکُم بِهِ وَ نَهاکُم عَنهُ فَانَّهُ «إِنَّما یَخشَی اللهَ مِن عِبادِهِ العُلَمَاء؛ (۴)

سپس ایمان را برای پاک کردن شما از شرک قرار داد و نماز را برای شما از تکبّر، زکات را برای پاک کردن جان و فراوانی روزی و روزه را برای تحقّق اخلاص، حج را برای تقویت دین و عدل را برای استواری دل ها، اطاعت از اهل بیت را برای نظم یافتن ملّت اسلام، امامت ما را برای ایمن ماندن از تفرقه و جهاد را برای عزّت اسلام. صبر را برای به دست آوردن پاداش. امر به معروف را برای مصالح اجتماعی عموم مردم، نیکی به پدر و مادر را برای دوری از عذاب الهی و صله ی ارحام را برای فزونی خویشاوند، قصاص را برای حفظ خون انسان ها و وفای به نذر را برای آمرزش الهی، رعایت کیل و وزن در معاملات را برای درمان کم فروشی، نهی از شراب خواری را برای پاکیزه ماندن از پلیدی ها، دوری از تهمت ناموسی را برای محفوظ ماندن از لعنت الهی، ترک دزدی را برای تحقّق عفّت و پاکدامنی و حرمت شرک را برای اخلاص در توحید و بندگی قرار داد. پس، از خدا آن گونه که شایسته است، بترسید و از دنیا نروید مگر آنکه مسلمان باشید.

خدا را در آنچه امر یا نهی کرده، اطاعت نمایید که همانا فقط دانشمندان از خدا می ترسند.»

ویژگی های قرآن و عترت

«اَنتُم عِبادَ اللهِ نُصُبُ أمرِهِ وَ نَهیِهِ وَ حَمَلَهُ دینِهِ وَ وَحیهَ وَ أمُنَاءُ اللهِ عَلی اَنفُسِکُم وَ بُلَغائُهُ اِلِی الاُمَمِ، زَعیمُ حَقٍّ لَهُ فیکُم وَ عَهدٌ قَدَّمَهُ اِلَیکُم وَ بَقیَّهٌ استخَلَفَها عَلکُمُ: وَ مَعَنا کتابُ اللهِ النّاطِقُ وَ القُرآنُ الصّادِقُ و النُّورُ السّاطِعُ وَ الضّیاءُ اللّامِعُ، بَینهٌ بَصائِرُهُ، مُنکَشِفَهٌ سَرائِرُهُ، مُتَجلِّیَهٌ ظَواهِرُهُ، مُغتَبَطَهٌ بِهِ أشیاعُهُ، قائِدٌ اِلی الرِّضوانِ إتِّباعُهُ، مُؤدٍّ اِلی النَّجاه استِماعُهُ، بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللهِ المُنَوَّرَهُ وَ عَزائِمُهُ المُفَسَّرَهُ وَ مَحارِمِهُ المَحَذَّرَهُ وَ بَیَّناتُهُ الجَالِیهُ وَ بَراهینُهُ الکافِیَهُ وَ فَضائِلُهُ المُندُوبَهُ وَ رُخَصُهُ المَوهُوبَهُ وَ شَرائِعُهُ المَکتُوبَهُ؛

شما ای بندگان خدا که پرچمداران امر و نهی خدایید و حاملان دینی و وحی می باشید و امانت داران حق و رسانندگان آن به خلق هستید! بدانید که امام به حق، خود در میان شماست و اطاعت او پیمانی است که از پیش با شما گرفته اند و پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) جانشینی است که برای شما باقی مانده است. کتاب ناطق خدا با ما اهل بیت است؛ قرآن راستگو، نور فروزان و شعاع درخشان که بیان و استدلال های آن روشن و اسرار و باطن آن آشکار است، ظاهر آن جلوه گر و پیروان آن زبانزد جهانیانند.

پیروی قرآن، انسان را به بهشت می کشاند؛ سخن شنوی از آن، به نجات می انجامد، به وسیله ی قرآن به حجّت های نورانی خدا، واجبات تفسیر شده، محرّمات نهی شده، استدلال های جلوه گر، براهین کامل هدایت گر، فضایل پسندیده، مستحبّات بخشوده و به قوانین و آیین واجب شده ی پروردگار، می توان راه یافت.»

رهاورد بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)

«فَأنَارَ اللهُ بِاَبی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم) ظُلَمَها وَ کَشَفَ عَنِ القُلُوبِ بُهَمَها وَ جَلَّی عَن الأبصَارِ غُمَمَها وَ قامَ فِی النّاسِ بِالهِدایَهِ فَانقَذَهُم مِنَ الغَوایَهِ وَ بَصِّرَهُم مِن العَمایَهِ وَ هَداهُم اِلِی الدِّینِ القَویمِ وَ دَعاهُم اِلی الطَّریقِ المُستقیمِ. ثُمَّ قَبضَهُ اللهُ الیهِ قَبضَ رأفَهٍ وَ اختیارٍ وَ رَغبهٍ و إیثارٍ، فَمُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله و سلم) مِن تَعَبِ هَذِهِ الدّارِ فی راَحَهٍ قَد حُفَّ بِالمَلائِکَهِ الأبرارِ وَ رِضوانِ الرَّبِّ الغَفّارِ وَ مُجاوَرَهِ المَلِکِ الجَبّارِ صَلّی اللهُ عَلی اَبی نَبیِّهِ و اَمیِنهِ و خِیرَتِه مِنَ الخَلقِ وَ صَفیِّهِ وَ السَّلامُ عَلیهِ و رَحمَهُ اللهِ و بَرکاتُهُ.

«ثُمَّ التَفَتَت اِلی اَهلِ المَجلِسُ وَ قالَت:»

پس خدای بزرگ، تاریکی های جاهلیّت را به وسیله ی محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) روشن ساخت و مشکلات و تیرگی کفر را از قلب ها زدود و پرده ها را از جلوی دیدگان برداشت.

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای هدایت در میان مردم به پا خواست و آنان را از گمراهی نجات داد و از کوری و کوردلی رهانید و به سوی دین استوار الهی رهنمون شد و همه را به راه راست فراخواند تا روزی که خدا بر اساس رأفت و رحمت خویش، او را به نزد خود برد که به دیدار او راغب و سزاوار بود.

پس رسول خدا، هم اکنون از رنج این دنیا راحت است و گرداگرد او را فرشتگان گرفته اند و در رضوان و خشنودی خدا غرق است که در جوار رحمت ملک جبّار آرمیده است.

درود خدا بر پدرم که نبیّ و امین خدا بر وحی و برگزیده ی او بود. سلام بر او و رحمت و برکات خدا بر او باد.»

فلسفه ی بعثت پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم)

«وَ اَشهَدُ اَنَّ اَبی مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله و سلم) عَبدُهُ وَ رَسُولُهُ، اِختارَهُ وَ انتَجَبَهُ قَبلَ اَن اَرسَلَهُ وَ سَمَّاهُ قَبلَ اَنِ اجتباهُ وَ اصطَفاهُ قبلَ انِ ابتَعَثَهُ، اِذِا الخَلائِقُ بِالغَیبِ مَکنُونَهٌ وَ بِسترِ الأهاویلِ مَصُونَهُ وَ بِنهایَهِ العَدَمِ مَقرونَهٌ، عِلماً مِنَ اللهِ تَعالی بِمَآلِ الُامُورِ وَ اِحاطَهٍ بِحَوادِثِ الدُّهُورِ وَ مَعرِفَهً بِمَواقِعِ الاُمُورِ.

اِبتَعَثَهُ اللهُ اِتماماً لِأَمرِهِ وَ عَزیمَهً عَلَی اِمضاءِ حُکمِهِ وَ اِنفَاذاً لِمقادیرِ حَتمِهِ، فَرَأیَ الاُمَمَ فِرَقاً فی أدیانِها، عُکَّفَاً عَلی نِیرانِهِا، عِابِدَهً لِاَوثانِها، مُنکِرَهً للهِ مَعَ عِرفانِها؛

گواهی می دهم که پدرم محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده ی اوست. خدا او را قبل از آنکه بیافریند، انتخاب کرد و پیش از آنکه بفرستد، به نام نیکو، نام گذاری فرمود و پیش از بعثت به پیامبری برگزید.

آن هنگام که هنوز مخلوقات در حجاب غیب پنهان بودند و در تاریکی نیستی پوشانده و آثاری نداشتند.

انتخاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر اساس علم خدا به آینده ی امور و احاطه و تسلّط او به حوادث روزگاران و شناخت خدا به سرنوشت هر چیزی بود. پیامبر را برانگیخت تا امر خود را تمام کند و آنچه را که مقدّر ساخته به انجام رساند. پیامبر دید که هر فرقه ای دینی دارد و به روشنایی شعله ای روی آورده و بت های خود را پرستش نموده و خدا را با آنکه می شناختند، انکار کردند.»

شناخت خدا

«المُمتَنعُ مِن الابَصارِ رُؤیَتُهُ وَ مِنَ الاَلسُنِ صِفَتُهُ وَ مِنَ الَاوهامِ کَیِفَّیتُهُ. اِبتَدَعَ الاَشیاءَ لا مِن شَیءٍ کانَ قَبلَها وَ انَشأها بِلا احتِذاءِ اَمثِلَهٍ امتَثَلَها، کَوَّنها بِقُدرَتِهِ وَ ذرَءَها بِمَشیَّتِهِ مِن غَیرَ حَاجَهً مِنهُ اِلی تَکوینِها وَ لا فَائِدَهٍ لَهُ فِی تَصویرِها اِلَّا تَثبیتاً لِحِکمَتِهِ وَ تنبیبهاً عَلی طاعَتِهِ وَ اِظهاراً لِقُدرَتِهِ وَ تَعَبُّداً لِبرَیَّتِهِ و اِعزازاً لِدَعوَتِهِ ثُمَّ جَعَلَ الثَّوابَ عَلی طاعَتِهِ وَ وَضَعَ العِقابَ عَلی مَعصیَتِهِ ذیادَهً لِعبادَهً عَن نِقمَتِهِ وَ حِیاشَهً لَهُم اِلی جَنَّتِهِ؛(۲)

خداوندی که چشم ها او را نمی توانند، بنگرند و زبان ها از وصف او عاجزند و وهم و خیال از درک ذات او فرو مانده اند، اشیای عالم را بدون اینکه چیزی موجود باشد، آفرید و بدون مثال و نمونه ای ایجاد کرد، با قدرت خود پدید آورد و با اراده ی خود ایجاد نمود؛ نه به آفریدن آنها نیازمند بود و نه از خلقت آنها سود می برد.

جز آنکه خواست حکمتش تحقّق یابد و همه را به اطاعت و بندگی آگاه نماید و قدرت خود را آشکار کند و به همه راه بندگی بیاموزد و دعوت خود را عزّت بخشد.

آنگاه پاداش را بر اطاعت و بندگی و عذاب را در مخالفت و سرپیچی، قرار داد تا بندگان را از عقوبت برهاند و به سوی بهشت سوق دهد.»